Bezinning bij / surfen naar:
Zusters en broeders,
Naar goede gewoonte wensen we elkaar bij het begin van het nieuwe jaar alle goeds toe. ‘Zalig en gelukkig nieuwjaar’, zeggen we, en we voegen eraan toe: ‘en een goede gezondheid, want dat is toch het voornaamste.’ We denken daarbij aan een jaar zonder ruzies, zonder oorlog, zonder ongeval of ziekte, zonder financiële of andere crisissen. Een jaar vol vrede in onszelf, om ons heen en in de wereld. Eerlijk gezegd: ik denk dat niet een goede gezondheid, maar wel vrede het mooiste is wat we elkaar kunnen toewensen, want zonder vrede is geluk onmogelijk. Het mooie aan al die wensen is dat we er ook iets voor over hebben: we schrijven of mailen elkaar, we telefoneren en sms’en, en we gaan op stap om elkaar in levenden lijve het allerbeste toe te wensen. En dat doen we allemaal vanuit diezelfde drijfveer: dat we elkaar van ganser harte en welgemeend alle goeds willen toewensen.
Dat is wat op kerstnacht ook de herders, en vandaag de wijzen uit het oosten doen: ze trekken op weg om een kind te zoeken en het het beste toe te wensen. Voor de enen is de drijfveer een engel, voor de anderen een ster aan de hemel. Ze laten hun hebben en houden in de steek en trekken op weg, op zoek naar dat kind. Ze komen daarbij tot de vaststelling dat God niet te vinden is in het grote en het machtige, maar in het kleine en het weerloze. Niet in het grote Jeruzalem in een koning, maar in het onaanzienlijke Betlehem in een kind.
Op zoek gaan, en proberen te vinden: ook dat kunnen wij ons voornemen bij het begin van dit nieuwe jaar. Blijven zoeken naar het goede, naar liefde, vrede en vreugde. De liefde van God die we met elkaar willen delen in ons dagelijks leven. De vrede die ons geloof ons geeft, omdat we ons geborgen voelen in Gods hand en ook in deze gemeenschap waarin we ons thuis voelen. Wie we ook zijn: man of vrouw, oud of jong, arm of rijk, herder of wijze: we gaan op zoek naar Gods liefde, vrede en vreugde. En we blijven op zoek gaan, want we mogen vooral niet denken dat we er zijn. We kunnen nooit zeggen: ‘Ik heb mijn doel als christen bereikt.’ Nee, christen zijn is altijd opnieuw beginnen, is altijd opnieuw op zoek gaan, altijd opnieuw op weg trekken. Christen zijn is een werkwoord. We zijn geen christen omdat we gedoopt zijn, maar we worden het elke dag omdat we als christen willen leven. Zoals je geen vader of moeder bent omdat je kinderen hebt. Nee, je wordt vader en moeder doordat je voor je kinderen zorgt, elke dag opnieuw.
Elke dag proberen we christen te ‘doen’ vanuit de eenvoud van ons denken en doen. We zijn geen sterren, geen BV’s en geen dikke nekken die alles beter weten. We nestelen ons niet in zelfoverschatting. Nee, we gaan gewoon op zoek en Jezus is daarbij de weg. Hij ís de weg en Hij wijst de weg. Die weg willen we volgen, niet met zware theorieën, maar met een gezonde openheid tegenover de dingen die op ons afkomen. Geen angst voor wat komen gaat, geen moedeloosheid, geen twijfel aan elkaars oprechtheid, geen gevoel van ‘ik ben toch beter dan hij of zij’, maar gewoon openstaan voor Jezus’ woorden en daden, en elke dag ons best doen om die tot de onze te maken. Niet op zoek gaan naar fouten en gebreken bij anderen, maar naar wederzijds begrip en vrede. Anderen geen kwaad toewensen, maar onze nieuwjaarswensen blijven menen, het hele jaar door.
Dat is wat ik u en ook mezelf in dit nieuwe jaar toewens: dat we elke dag op zoek zouden gaan naar Jezus, dat we zouden proberen zijn woorden en daden tot de onze te maken, en dat we dat zouden doen met eenvoud van hart en openheid van geest. Dat we zouden beseffen dat God niet te vinden is in het machtige, maar in het kleine en het weerloze. Dat we zouden proberen goed te zijn voor elkaar, en barmhartig en vredevol. Ik denk dat dit de beste manier is om al het mooie en al het goede dat we elkaar hebben toegewenst ook werkelijkheid te laten worden. In ons eigen leven en in dat van de mensen om ons heen.
Ik wens u en mezelf een zalig en gelukkig nieuw jaar toe. Amen.