- Eerste lezing: Genesis 18, 1-10a
- Evangelie: Lucas 10, 38-42
Zusters en broeders,
Als we bezoek krijgen, is de kans groot dat we ons daarover vragen stellen. Hoe gaan we die mensen ontvangen? Bieden we hun een hapje en een tapje aan, en wat bieden we aan, want niet iedereen eet en drinkt hetzelfde. Waarover gaan we praten? Gaan we niet vergeten naar hen te luisteren? Wat gaan zij vertellen? Iets wat we allang weten of iets wat we niet weten? Gaan zij ook naar ons luisteren, of alleen aandacht hebben voor hun eigen verhaal? Het zijn allemaal vragen die op onzekerheid wijzen. We willen het goed doen, maar we weten niet precies hoe we dat moeten doen.
Daar blijkt Abraham helemaal geen last van te hebben. Wanneer hij op het heetst van de dag aan de ingang van zijn tent zit te dommelen, ziet hij ineens drie onbekende mannen naderen. Hij stelt zich daar geen vragen bij, maar schiet onmiddellijk in gang. Hij gaat hen tegemoet, buigt voor hen, biedt zijn gastvrijheid aan, en zal voor vers eten en drinken zorgen. En wanneer de drie mannen een tijdje later van het eten genieten, blijft hij bij hen in de buurt, zodat hij hen bij de minste wenk kan bedienen.
Wellicht getuigt Abrahams handelen van een gastvrijheid die wij in onze cultuur niet kennen. Die steunt immers heel sterk op afspraken, en daar is in wezen niets fout aan. Maar toch moeten wij ons afvragen of wij, net als Abraham, ook gastvrij zijn voor vreemdelingen, en zo ja, of dat voor alle vreemdelingen is. De voorbije maanden werden duizenden Oekraïners zeer goed opgevangen toen ze als vluchtelingen ons land binnenkwamen. Velen kwamen bij families terecht die hen vol liefde opvingen, er werden grote en dure nooddorpen voor hen gebouwd, ze kregen taallessen om te kunnen integreren, en duizenden kinderen konden makkelijk naar school gaan. Maar werden er de voorbije jaren ook Afrikaanse en Aziatische vluchtelingen in gezinnen opgevangen, en werden er ook voor hen nooddorpen gebouwd? Ik vermoed van niet, want velen onder hen moeten dagen en nachten op straat doorbrengen.
Hangt dat gebrek aan gastvrijheid samen met onze cultuur, of zijn er ook andere oorzaken? Dat is zeker niet uit te sluiten. De voorbije jaren vergeten immers meer en meer mensen, en zeker jongere mensen, echt te leven, omdat ze verslaafd zijn aan bezigheden die echt contact met hun medemensen onmogelijk maken. Hun aandacht en hun belangstelling gaat immers zo goed als volledig uit naar wat er te beleven valt op en via iPad, smartphone, Instagram, twitter, tinder, YouTube, Tik Tok en nog zoveel andere sociale media die helemaal niet sociaal zijn, integendeel. Het gevolg is dat die verslaving aandacht en gastvrijheid voor anderen gewoon onmogelijk maakt
‘Kies het beste deel’, brengt Jezus daar in het evangelie tegen in. Samen met zijn apostelen is Hij in Bethanië te gast bij Marta en Maria, de zussen van Lazarus, de man die door Hem uit de dood werd opgewekt. Marta werkt zich te pletter om voor de gasten te zorgen, terwijl Maria, ‘gezeten aan de voeten van Jezus, naar zijn woorden luistert.’ En dan speelt zich een tafereel af dat heerlijk herkenbaar is, omdat het zich vaak ook onder ons afspeelt. Marta is ontevreden omdat haar zus haar niet helpt, en ze speelt daarover niet zelf op tegen haar, maar zegt tegen Jezus dat Hij dat moet doen. ‘Zeg haar dat zij mij moet helpen’, zegt ze. En dat is wat ook wij wel eens doen: iemand anders voor onze kar spannen om gelijk te krijgen. Maar Marta vangt bot, want Jezus zegt dat er maar één ding nodig is, en dat is het beste deel, namelijk luisteren naar zijn woorden.
Zusters en broeders, de lezingen van vandaag, vooral het evangelie, doen ons nadenken over het zoeken naar evenwicht tussen tijd en geen tijd, tussen altijd druk bezig zijn, en aandacht hebben voor onze medemensen. Tijd voor nieuwe dingen, die pas interessant worden als we er aandacht voor hebben. Tijd voor het schone, voor de natuur, voor Gods heerlijke schepping. En natuurlijk ook tijd voor elkaar, met daarbij dat éne woord van Jezus, en dat is: kiezen voor het beste deel, en dat is in alle omstandigheden luisteren naar zijn woorden van liefde, vrede en gerechtigheid, en ze ook uitvoeren. Als we dat doen, zijn we automatisch belangloos gastvrij, en hebben we tijd en aandacht voor onze medemensen. En dan maken we van deze heerlijke zomervakantie inderdaad een heerlijke tijd. Een tijd die ons dichter brengt bij God en bij elkaar. Amen.