- Eerste lezing: Jesaja 55, 10-11
- Evangelie: Mattheus 13, 1-23
Zusters en broeders,
Heel weinigen onder ons zijn landbouwers, maar toch zijn we allemaal zaaiers. Dat zijn we in onze relatie, op ons werk, in onze onderneming, in alles wat we doen en denken. En de ervaring leert ons dat dat zaaien kan meevallen, maar ook kan tegenvallen. Van onze relatie hopen we natuurlijk dat ze positieve vruchten draagt, maar dat is bijlange niet altijd zo. Er kunnen spanningen groeien met onze partner, met onze kinderen, met onze familie. Spanningen die zelfs kunnen uitmonden in ruzies, in scheidingen, in het gevoel niet meer mee te tellen, alleen achter te blijven.
Hetzelfde kan gebeuren op ons werk, in onze onderneming, in gelijk wat we doen: het kan meevallen, maar het kan ook tegenvallen. We kunnen geluk hebben, maar ook pech. We kunnen ziek worden, of te oud zijn om nog veel te kunnen doen. We kunnen bij manier van spreken zaaien wat we willen, maar er komt niet altijd oogst. Het graan dat wij zaaien kan op wegen vallen van onverschilligheid of schijnbare belangstelling. Of het kan terechtkomen op rotsen van ongeluk, van tegenslag, van tegenwerking, van ruzie. Of het kan vallen tussen distels van egoïsme, van ieder voor zich, van alleen maar streven naar meer rijkdom. Allemaal dingen die kunnen leiden tot ontgoocheling, tot ontevredenheid, en ook tot lijden en pijn als we geconfronteerd worden met ziekte, of met tegenslag in alles wat we doen.
Alleen als het zaad in goede aarde valt, kan het veelvoudig vrucht voortbrengen. Vrucht van geluk en tevredenheid, en van liefde, vrede en vreugde. Maar dat kan alleen als wij de grond willen zijn waarin Gods woord gezaaid wordt, en wij naar dat woord willen luisteren. Zijn woord van liefde en vrede. Als we naar dat woord leven, maken we nooit ruzie, omdat we kunnen vergeven. Omdat we respect hebben voor elkaar, ook voor elkaars anders zijn, anders denken, anders leven. Omdat we aandacht hebben voor elkaar en voor vreemdelingen. Omdat we luisteren naar elkaar. Omdat we geluk delen met elkaar, maar even goed meevoelen met elkaars ongeluk.
We weten dat we daar niet altijd in slagen. Ieder van ons maakt wel eens dagen mee waarop de grond zozeer wordt platgelopen dat hij geen vrucht meer kan voortbrengen. Dagen waarop alles tegenzit, waarop we worden tegengewerkt, waarop we ons in de steek gelaten voelen. Dagen waarop we ons zelfs door God verlaten voelen. Maar dat is natuurlijk niet zo, want God verlaat ons nooit.
Zusters en broeders, Jezus zegt dikwijls heel merkwaardige dingen. Dat doet Hij ook vandaag wanneer Hij zegt: ‘Wie heeft zal nog meer krijgen, en het zal overvloedig zijn; maar wie niets heeft, zal zelfs het laatste worden afgenomen.’ Die uitspraak is zo beroemd geworden dat ze zelfs een eigen naam gekregen heeft, namelijk het mattheuseffect. Een effect dat zeer herkenbaar is, omdat het leeft in elke maatschappij, waar ook ter wereld. Alleen zeggen we het nu eenvoudiger, namelijk ‘de rijken worden rijker en de armen worden armer’. En dat is zo herkenbaar en zo waar. We zien inderdaad dat de rijken altijd maar waanzinnig rijker worden en de armen elke dag in aantal groeien. En zo zien we dat het zaad van Gods Woord van liefde, vrede en vreugde dikwijls in de verkeerde aarde terechtkomt. Als christenen wordt ons gevraagd het zaad van Gods Woord te laten groeien in ons hart en in heel ons doen en denken. Laten we ons daarvoor inspannen, zodat wijzelf altijd in overvloed Gods goede vruchten kunnen voortbrengen. Amen.