Bezinning bij / surfen naar:
Zusters en broeders,
In de eerste lezing horen we het merkwaardige verhaal van de giftige slangen, en het zondige volk dat gered wordt door op te kijken naar een bronzen slang die Mozes op bevel van Jahwe heeft gemaakt. Blijkbaar een bijzonder indringend symbool, want tot op vandaag zindert het na in het symbool van de geneeskunde: een slang die rond een staf kronkelt. Maar hoe kan dat nu? Hoe kan een slang in godsnaam genezing brengen? Van bij het allereerste begin gold ze immers als het symbool van verderf, verraad, ondergang en dood. Was het inderdaad niet de slang die de mens ertoe verleidde zich van God af te keren? In deze lezing echter wordt diezelfde slang symbool van redding en opstanding, en de betekenis is duidelijk: ‘Kijk het kwade, kijk je gebreken, kijk de ellende maar in de ogen, en je zult zien dat je sterker kunt zijn dat dit kwaad en die gebreken en die ellende.’
Je kent dat, zusters en broeders: mensen worden getroffen door ongeluk, ziekte of dood. Ze kunnen eraan ten onder gaan, ze kunnen wegzinken in wanhoop en ellende, ze kunnen depressief worden of aan de drank geraken. Maar ze kunnen evengoed sterker worden, de ellende die hen treft kan hen aanzetten tot bezinning en kan kracht worden. Je vindt die kracht dikwijls bij mensen die niets meer hebben behalve zichzelf, bij ouders die voor hun zieke of gehandicapte kinderen zorgen, en bij kinderen die hun ouders nooit in de steek zullen laten. En je vindt ze ook bij verplegers en verpleegsters, bejaardenhelpers en maatschappelijke assistenten, en bij alle mensen die van de inzet voor hun medemens hun levensdoel en hun beroep hebben gemaakt. Elke dag opnieuw kijken ze ziekte, ellende en dood in de ogen, en ze gaan er niet voor op de loop, integendeel.
Dat is wat wij voor onszelf uit deze lezing kunnen leren: dat we niet op de loop zouden gaan voor het negatieve en de ellende in onszelf. Dat we onze gebreken en de miserie die ons treft zouden erkennen, zodat we ertegen kunnen ingaan. Want als we ze onder de vloermat vegen, als we doen alsof ze niet bestaan, dan kunnen we er ook niets tegen beginnen. In het evangelie horen we dat we daarvoor naar Jezus kunnen en mogen opkijken. Naar Jezus en het kruis. Naar de gebrokenheid van die man die op een vreselijke wijze werd vermoord, zomaar, omdat Hij niet in het plaatje paste, omdat Hij goed was en opkwam voor wie arm en ziek en zwak was. Nee, Hij is niet het symbool van het kwade, zoals die slang in de eerste lezing. Integendeel, Hij is het symbool van het goede dat in de weg loopt van het kwade, maar dat onoverwinnelijk is. Naar dat goede, naar die Jezus mogen wij opkijken, in vol vertrouwen, en Hij zal ons sterken. Daarvoor heeft God zijn Zoon immers naar de wereld gezonden: niet om te oordelen, maar om te redden, om te sterken, om te troosten, om kracht te geven aan wie zwak is en redding aan wie verloren lijkt. Er is wellicht niemand die dat zo mooi kan zeggen als
Zusters en broeders, doen zoals Jezus. Hij ging het kwaad, het lijden en de dood niet uit de weg, maar keek het vrij en vrank in de ogen. En zo werd Hij sterker dan dit kwade, sterker dan dit lijden, sterker dan de dood. Zo werd Hij kracht, voor ieder van ons. Naar Hem mogen we opkijken, voor Hem mogen we vragend knielen, bij Hem kunnen we terecht met alles wat fout loopt in onszelf en in onze omgeving. Hij zal niet oordelen of veroordelen, maar sterken en redden. Amen.