Bezinning bij / surfen naar:
- Handelingen 5, 12-16
- Johannes 20, 19-31
Moedeloos en terneergeslagen zitten de apostelen op een hoopje ergens in een huis in Jeruzalem. Misschien zijn ze ook kwaad, en voelen ze zich door Jezus bedrogen, want voor Hem hebben ze alles achtergelaten, wellicht in de hoop op een mooi postje in zijn toekomstig rijk van God. Maar daar is niets van terechtgekomen, want Hij heeft zich willoos aan het kruis laten slaan, en Hij is de meest vernederende dood gestorven die maar denkbaar is: die van een slaaf. Hij heeft zich niet eens verdedigd, Hij heeft zich zomaar laten afslachten. En nu zitten ze daar, met een verleden dat ze achtergelaten hebben om mee te gaan naar zijn toekomst, maar die toekomst is voorbij, want ze is samen met Hem aan het kruis geslagen. Vensters en deuren houden ze gesloten, niet omdat ze beschaamd zijn voor Jezus, die ze een paar dagen geleden in de steek hebben gelaten, wel omdat ze vrezen dat de hogepriesters ook hen ter dood zullen laten brengen.
En dan ineens staat Jezus in hun midden. Hij verwijt hun niets: niet dat ze Hem aan zijn lot hebben overgelaten, niet dat ze zich nu opsluiten zowel voor Hem als voor de hogepriesters, niet dat ze moedeloos en wellicht ook kwaad zijn. Niets daarvan. Alleen maar: ‘Vrede zij u.’ En dan: ‘Ontvang de heilige Geest. Als gij iemand de zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven; als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.’ En Hij voegt er nog aan toe: ‘Zoals de Vader Mij heeft gezonden, zo zend Ik u.’
Zusters en broeders, dit is het testament van Jezus. Opvallend in de verrijzenisverhalen is dat Jezus niet meer onderricht. Aan de leerlingen van Emmaüs legt Hij wel uit dat de Messias de weg moest gaan die Hijzelf inderdaad is gegaan, maar Hij voegt niets meer toe aan de woorden en daden die Hij voor zijn lijden, dood en verrijzenis heeft gesproken en gedaan. En nu vat Hij die woorden en daden samen: vrede, vergeven, zending. Gesloten ramen en deuren kunnen Hem daarbij niet tegenhouden, ook vandaag niet. Jezus, God is niet tegen te houden. Mensen kunnen zich afkeren van Hem, ze kunnen Hem uitroepen tot vijand nummer één van de wereld en van hun leven, maar het zal niet helpen: ineens staat Hij in hun leven. Denk maar aan Paulus, de christenvervolger bij uitstek. Tot Jezus in zijn leven verscheen. Van dan af werd hij zijn vurigste verkondiger. Ik dacht hier ook aan wat een van die slotzusters in de tv-reeks In Gods naam zei: ‘Als Hij u eens aanraakt, dan ben je verloren.’ Dat is wat God, wat Jezus doet: mensen aanraken, ze bezielen met zijn Geest van liefde en vrede.
‘Vrede zij u’, ‘Vergeef elkaar’ en ‘Verkondig en leef mijn woorden en daden.’ Dat zijn de sleutelwoorden, dat is de erfenis van Jezus. Daarmee kunnen we ons leven zin en richting geven, daarmee kan er eenheid en harmonie groeien in deze dikwijls verkrampte wereld. Door naar vrede te streven, en die kan er alleen komen als we bereid zijn te vergeven. Hoe belangrijk dat volgens Jezus is, blijkt uit het Onze Vader, het gebed dat Hijzelf ons heeft gegeven. ‘Zo moet ge bidden’, zei Hij. En wat staat er centraal in dat gebed? ‘Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren.’ Vergeving vragen en vergeving schenken leiden naar de vrede die Jezus ons toewenst. In de eerste lezing kunnen we horen wat daaruit kan groeien. Het is een episode uit de Handelingen van de apostelen, het boek waarin het ontstaan en de groei van de jonge Kerk geschetst worden. En nee, het was niet allemaal koekenbak in die jonge gemeenschap. In de episode die voorafgaat aan wat wij gehoord hebben, wordt er verteld over een man en een vrouw die de gemeenschap bedriegen. En in de episode die erop volgt, worden de apostelen gevangengenomen en voor de hoge raad gesleept. Het was dus zeker niet allemaal koekenbak, maar de episode die we gehoord hebben, geeft wel een heel mooi beeld van wat er kan groeien als we geloven in de verrezen Heer en als we zijn woorden en daden tot de onze maken. Dan is er sprake van eensgezindheid, dan kunnen er wonderen gebeuren, dan kunnen mensen genezen van pijn en verdriet, dan gaat het Rijk van God in vervulling.
de God van alle leven, die aarde vol van hemel maakt. Hij is het hart van ons bestaan.’ Welnu, laat onze God inderdaad het hart van ons bestaan zijn, en laten we samen met Thomas vol geloof zeggen: ‘Mijn Heer en mijn God. Dan kunnen we elkaar vergeving schenken en vrede nastreven, zoals Jezus ons heeft geleerd. Amen.