Bezinning bij / surfen naar:
- Handelingen 1, 1-11
- Lucas 24, 46 - 53
Zusters en broeders,
Feest van Ons Heer Hemelvaart … op het eerste gezicht lijkt er niet veel reden om te feesten: Jezus is weg, en ik weet niet of we dat moeten vieren. Maar of we het vieren of niet, Hij is weg, daar kunnen we niet aan twijfelen. Voor alle zekerheid vertelt Lucas het verhaal zelfs twee keer: één keer in de Handelingen van de apostelen, en één keer in zijn evangelie. Net of hij het er eens extra goed wou inwrijven.
Zusters en broeders, Hemelvaart is inderdaad een feest om te vieren, want het is een van die momenten waarop de hemel en de aarde elkaar raken. Dat is nog een paar keer het geval in de evangelies: één keer bij de doop van Jezus, en één keer op de berg Tabor, waar Hij voor de ogen van Petrus, Johannes en Jacobus van aanschijn verandert, en Mozes en Elia aan Hem verschijnen. Die beide momenten hebben iets heel belangrijks met elkaar gemeen: telkens weerklinkt er een stem uit de hemel die zegt: ‘Dit is mijn welbeminde Zoon. Luister naar Hem.’ En dat is de reden waarom Ons Heer Hemelvaart een feest is om met vreugde te vieren: dat de hemel en de aarde elkaar raken, dat Jezus Gods welbeminde Zoon is en dat we naar Hem mogen luisteren. En naar Hem luisteren is precies wat de apostelen gedaan hebben: ze hebben hun oude droom over het aardse koninkrijk van Israël in de mottenballen gedropt, en ze zijn naar de hemel beginnen kijken. Niet om naar de sterren te staren, wel om de hemel op aarde te krijgen, of in elk geval een stukje dichter bij de aarde. Met de blik op Jezus, op God gericht, zijn ze Hem beginnen verkondigen tot aan het einde van de wereld – net zoals Hij hun geboden had. Ze stonden er niet alleen voor, want Jezus’ Geest, Gods Geest was met hen. Door die Geest zijn ze hemelkijkers geworden, en dat zijn ook wij christenen: wij willen niet wachten op de hemel tot na onze dood, maar we willen er vandaag al van proeven. En dus zetten we ons in om te leven naar Gods Geest, en om goede mensen te zijn, met oog en oor voor elkaar. We streven naar een rechtvaardige wereld, naar gelijkheid onder de mensen, naar hulp voor de zwakken. We steunen allerlei hulporganisaties met financiële middelen, lopen ons de ziel uit het lijf voor allerlei evenementen, bakken wafels, schenken koffie en organiseren rommelmarkten voor Broederlijk Delen en Welzijnszorg. We willen immers de hemel op aarde brengen, voor iedereen, ook voor de zwakken, de zieken, de armen. Dat loopt niet altijd even gesmeerd, want we krijgen te maken met ons eigen egoïsme, met tegenkanting en groepsbelang, misschien zelfs met verdachtmaking. Maar dat is niet nieuw, want Jezus kreeg het nog veel harder te verduren: Hij werd zelfs op zeer wrede wijze vermoord. En we maken ook fouten. Dezelfde fout die de apostelen in het eerste verhaal maakten: de zending en de boodschap van Jezus ombuigen naar een puur aardse doelstelling: het herbevestigen van een verdwenen koninkrijk. De hemel misbruiken om aardse doelen te verwezenlijken, om bezit en macht te verwerven, om postjes te verdelen. Ik denk dat dit de fout is die onze Kerk door de eeuwen heen het meest heeft gemaakt: dat ze de boodschap en de Geest van Jezus heeft misbruikt om wereldlijke belangen te dienen, om macht te verwerven, om postjes te verdelen. Allen dragen we nu de gevolgen van deze omkering van de waarden. Waarbij we best nederig en eerlijk blijven, en ons afvragen of wijzelf wel altijd Jezus, en niet onszelf en onze eigen belangen als norm zien.
Zusters en broeders, laten we vieren dat door de hemelvaart van Jezus de hemel en de aarde dichter bij elkaar zijn gekomen, en laten we vooral niet vergeten dat Hij ons zijn Geest heeft beloofd, die ons zal helpen om een stukje hemel op aarde te brengen. Als we maar willen luisteren naar die stem uit de wolken. De stem die zei: ‘Luister naar mijn welbeminde Zoon, en volg Hem na in uw woorden en in uw daden.’ Amen.