Bezinning bij / surfen naar:
- Handelingen 7, 55-60
- Johannes 17, 20-26
Zusters en broeders,Een paar dagen geleden vierden we dat Jezus ten hemel werd opgenomen, en vandaag merken we in de eerste lezing inderdaad de verheffing van Jezus aan Gods rechterhand. Het is nochtans niet zo fraai wat we lezen: net als Jezus vóór hem, wordt Stefanus vermoord. Hij was de eerste diaken die door de apostelen werd aangesteld om de aalmoezen eerlijk te verdelen. Op die manier konden zijzelf zich meer met verkondigen bezighouden. Net als Jezus werd Stefanus voor het Sanhedrin gesleept, en omdat hij bleef volhouden dat Jezus de Messias was, werd hij, waarschijnlijk twee jaar na Jezus, op wrede wijze vermoord. De fanatieke christenvervolger Saulus, die later Paulus werd, stemde volop in met de moord. Net voor hij gestenigd werd, riep Stefanus uit: ‘Ik zie de hemel open en de Mensenzoon staande aan Gods rechterhand.’ Dat getuigenis werd zijn dood.
Jezus staande aan Gods rechterhand. De verheerlijkte Jezus, die één is met de Vader. En voor eenheid bidt Hij in het evangelie. Het is opnieuw een fragment uit zijn lange monoloog na het Laatste Avondmaal. Ook de vorige zondagen lazen we er al gedeelten uit, en nu horen we het einde ervan. Woorden van net voor het moment dat Jezus en zijn apostelen naar de Hof van Olijven zullen gaan, dus net voor zijn gevangenneming, zijn lijden en zijn dood. En wat doet Hij op dat angstaanjagende moment? Hij bidt voor zijn apostelen en voor allen die in Hem geloven, dus ook voor ons. En Hij bidt om eenheid. Zoals ouders, als ze hun dood voelen naderen, soms hun kinderen bijeenroepen en hun op het hart drukken dat ze één moeten blijven, echt broers en zussen van en voor elkaar. Daarvoor precies bidt Jezus: dat we één zouden zijn, en daarmee bedoelt Hij niet de verschillende Kerken, niet de katholieken, de protestanten, de anglicanen en de orthodoxen. Nee, die onderlinge eenheid bedoelt Hij niet, wel de verbondenheid van de christenen met Hemzelf en met God. ‘Dat ze allen één mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en ik in U. En dat ze ook in Ons mogen zijn.’
Eenheid met Jezus en met de Vader is de opdracht van de christenen, tot welke Kerk ze ook behoren. Ik heb het al meer dan eens gezegd: katholiek, protestant, anglicaan, orthodox is onze voornaam, christen is onze familienaam, en het is in die naam dat we één zijn met Jezus, met God. Jezus is daarbij onze leidsman en onze wegwijzer. Op het einde van zijn gebed zegt Hij iets waar we misschien gemakkelijk overheen lezen, maar het is wel van levensbelang. Hij zegt: ‘Uw naam heb Ik hun geopenbaard, en Ik zal dit blijven doen.’ Hij zal dit dus blijven doen, ook al is Hij niet meer lijfelijk onder ons aanwezig. Hij zal mét ons zijn tot aan het einde van de wereld. Dus staan we er nooit alleen voor. Van in de hemel, staande aan Gods rechterhand, blijft Hij ons voorgaan en inspireren, blijft Hij ons het goede aanwijzen. En dat is maar goed ook, want de zending die Hij ons geeft: dat we Hem moeten verkondigen over de hele wereld en dat we op deze aarde de hemel zichtbaar moeten maken … daarvoor zijn we als mens een maatje te klein. Alleen in de mate dat we ons gedragen weten door God, door Jezus, en alleen in de mate dat Hij voor ons uitgaat en wij Hem willen volgen, alleen in die mate zullen we deze wereld leefbaar maken tot een stukje hemel op aarde. Maar als we de eenheid met Hem verbreken en onze eigen wegen gaan, zal het nooit lukken om samen te bouwen aan een betere wereld en een betere, een gelukkigere mens. Ik weet het, velen hebben zich van God, geloof en Kerk afgekeerd, en dat is spijtig. Want wanneer de mens het zonder God wil aanpakken, maakt hij in veel gevallen alleen maar brokken. Omdat hij dikwijls alleen aan zichzelf, aan bezit en aan macht denkt, en om dat te bereiken zijn alle middelen goed. De honderden miljoenen mensen die doorheen de geschiedenis door oorlogen, burgeroorlogen, terrorisme en geweld om het leven zijn gekomen, en de voortschrijdende milieuverloedering zijn daar de trieste getuigen van. Nee, een weg zonder God, zonder eenheid met Jezus, is een weg die naar erger leidt dan naar nergens: hij leidt naar ontmenselijking van de mens, en op termijn naar de vernietiging van de wereld.
Zusters en broeders, Jezus heeft ons God geopenbaard, en Hij zal dat blijven doen. Dat is ons houvast, of beter: Hij is ons houvast. Hij geeft zin en richting aan ons bestaan, en Hij blijft ons nabij. Hij blijft voor ons bidden, zoals Hij voor ons bad juist voor zijn lijden en dood. Weet je, ik vind dit een erg troostende en sterkende gedachte: dat Jezus voor ons blijft bidden, staande aan Gods rechterhand. Amen.