Jaar 2012-2013 Cyclus C

Ons Heer Hemelvaart  Handelingen 1, 1-11  Lucas 24, 46 - 53 Zusters en broeders, Voor velen is de aarde het enige wat telt. Het leven speelt zich hier af, in de wereld. En het leven is geld, is genieten, is geluk of pech, ziekte of gezondheid, meeval of tegenslag. Het leven duurt soms weinig jaren ,soms veel jaren, soms heel veel jaren. En dan komt het einde, het niets. Voor anderen is de aarde, en het leven hier op aarde, niet het enige wat telt. Ook voor hen speelt het leven zich hier af, en kan geld belangrijk zijn. Ook zij kennen geluk of pech, ziekte of gezondheid, meeval of tegenslag. Maar de dood is niet het einde, en het leven is meer dan geld, gezondheid, geluk of pech. Want dood op aarde is leven in het hiernamaals, en de aarde is niet het begin en het einde, maar de weg naar, de verwezenlijking van de eeuwigheid. En die weg, die verwezenlijking vieren we vandaag, op Ons Heer Hemelvaart, want hemelvaart is hoop, en geeft zin aan het leven. Precies die hoop en die zekerheid van zin geven aan het leven staan centraal in de lezingen. De eerste lezing is het begin van de Handelingen van de apostelen, het tweede boek dat door Lucas werd geschreven. Hij herhaalt daarin wat hij ook in zijn evangelie had geschreven: dat Jezus doorheen lijden en dood was gegaan, en dat Hij verrezen was en teruggekeerd naar de Vader in de hemel. Maar Hij had zijn Geest beloofd aan zijn apostelen, en gaf hun de opdracht zijn ‘getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het einde van de aarde.’ Een zware opdracht, maar tegelijk een opdracht vol hoop, want zo laat God zien dat alle mensen belangrijk zijn. Allen mogen zij Hem op een directe manier leren kennen, en zo kunnen ze leven naar zijn Geest. In woord en in daad, zoals Hijzelf in Jezus heeft voorgeleefd. Hoezeer dat Gods wil is, blijkt op het moment van Jezus’ hemelvaart. De apostelen staan Hem na te kijken, misschien hopen ze Hem nooit uit het oog te verliezen. Ineens staan er twee mannen in witte gewaden bij hen, en die zeggen: ‘Zeg, mannen, waarom staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus komt immers terug naar de aarde, op dezelfde wijze als Hij nu naar de hemel is gegaan.’ Met andere woorden: aarde en hemel zijn door Jezus direct met elkaar verbonden. En Hij is niet weg van de aarde, Hij zal voor eeuwig aanwezig blijven door zijn Geest. Dat verklaart wellicht de blijdschap van de apostelen, zoals die door Lukas in zijn evangelie wordt beschreven. Ook hier geeft hij de opdracht weer die Jezus aan zijn apostelen geeft: dat ze hem onder alle volkeren moeten verkondigen. En Hij belooft hen dat Hij er zal voor zorgen dat zij krijgen wat door zijn Vader beloofd is, en dat is zijn Geest. Wanneer Hij ten hemel wordt opgenomen, ‘aanbaden ze Hem en keerden met grote blijdschap naar Jeruzalem terug.’ ‘Met grote blijdschap’: zijn ze dan blij dat Jezus weg is? Nee, natuurlijk niet, ze zijn blij omdat Hij bij hen blijft. Niet als menselijke persoon, maar als Geest, als aanwezig teken van God. En ze zijn ook blij omdat zijn hemelvaart hen de zekerheid geeft dat de aarde niet het enige, en de dood niet het einde is. Jezus is immers verrezen en ten hemel opgenomen. Dus zullen ook zij, zullen alle mensen verrijzen, en is de hemel de eeuwige thuis voor mensen die daarnaar verlangen. Zusters en broeders, laten we hemelvaart zien zoals het is. En dat is niet om naar de hemel te staren, maar om te leven naar en met Jezus’ Geest. Leven zoals Hij ons voorgeleefd, dus met liefde voor elkaar, met aandacht voor mensen met pijn en verdriet, met armoede, met machteloosheid, met onrecht. Hemelvaart is daar geen vrijspraak van, integendeel, hemelvaart is een herinnering aan de oproep om Jezus’ woorden en daden nooit te vergeten, maar ze tot de onze te maken, tot ons leven, tot onze manier van leven. Want hemelvaart is geen beperking van het leven en geen begrenzing van het zijn, maar van een beloftevolle, een zekere toekomst. Door Jezus en met Jezus, in zijn Naam, en voor eeuwig. Amen. Download deze preek in Microsoft Word formaat