Zusters en broeders,
Missiezondag ... elk jaar vieren we zo'n zondag, en gewoonlijk is dat, zoals vandaag, op de derde zondag van oktober. En misschien vragen we ons af: Wat heeft Missiezondag te maken met die lezingen van vandaag? De eerste lezing gaat over vechten, en over Mozes die met geheven armen tot God om steun blijft bidden. En in het evangelie vertelt Jezus een verhaal over een weduwe en een rechter. Zij vraagt dat hij haar rechten zou verschaffen, en hij heeft daar geen oren voor, want hij bekommert zich om God noch gebod, dus zeker niet om een weduwe die in de problemen zit. Maar wanneer ze blijft aandringen, verschaft hij haar toch recht, niet omdat hij dat wil, maar omdat hij het meer dan moe is dat ze blijft aandringen. En opnieuw de vraag: Wat heeft dat nu met Missiezondag te maken?
Het antwoord daarop vinden we wellicht in de merkwaardige vraag waarmee Jezus zijn verhaal besluit: 'Zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?' En de 'Mensenzoon', dat is Jezus zelf. Na zijn verrijzenis keert Hij terug naar zijn Vader, en Hij stelt zich nu de vraag wat er na Hem zal gebeuren. Groeit het geloof, of vermindert het? Verdwijnt het misschien helemaal? En onder 'geloof' is veel te verstaan. Zeggen wij tegen iemand dat we hem geloven, dan zeggen we dat we vertrouwen hebben in wat hij zegt of doet. Geloven we hem niet, dan vinden we niet waar wat hij zegt of niet juist war hij doet. Geloven is dus vertrouwen in mensen, in eerlijkheid, in goedheid, in inzet. En het is ook vertrouwen in de samenleving, in de maatschappij, in de wereld, in de Kerk. En het is natuurlijk ook de basis waarop we hier samenkomen om te bidden, te zingen, gemeenschap te vieren. Het drukt uit dat we geloven in Jezus, in zijn Geest, in zijn Vader, in de God van hemel en aarde. Kortom, geloven is de basis van ons leven. Het geeft zin aan ons bestaan, aan de samenleving, aan de Kerk, aan alles wat we doen of laten. De vraag van Jezus is dus niet zomaar een vraag als een andere, nee, het is een vraag die gaat over het wezen zelf van het menselijk leven. Niet alleen in zogenaamde missielanden, maar in alle landen wereldwijd.
Het antwoord op die vraag lijkt erop te wijzen dat het geloof niet lijkt te groeien. We zien dat jonge mensen dikwijls niet meer geloven in de maatschappij, dat ze moedeloos zijn, dat ze niet geloven in de toekomst. We zien dat er veel werklozen zijn, dat veel mensen geen kansen krijgen. We zien dat er veel onverschilligheid is tegenover kansarme mensen en mensen in nood. We zien dat zoveel mensen hopen pillen nodig hebben om hun dikwijls veeleisend leven aan te kunnen. We zien ook dat mensen een einde maken aan hun leven, dat andere mensen niet meer openstaan voor inzet, voor vrede, voor de maatschappij. We zien dat volkeren elkaar uitmoorden, dat sommigen alleen nog willen denken aan uitbuiting, terrorisme en moord. We zien zoveel uiting van ongeloof dat we de vraag van Jezus heel goed begrijpen: Zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden? Niet alleen geloof in zijn Vader, maar geloof in de hele schepping, geloof in het leven?
En hier zijn we meteen bij de kern van Missiezondag. 'Samen inzetten op de toekomst' is de campagnetekst van dit jaar, en dat is een heel goede oproep. Voor ons, en voor alle mensen. Inzet voor de toekomst van landen waar de missie dikwijls een sterke bron van leven is. Landen in Afrika, Latijns-Amerika, Azië. Inzet voor een menswaardig bestaan, inzet voor het geloof dat Jezus ons heeft bijgebracht. Het kwade blijven bestrijden door te blijven bidden tot onze algoede God. En nooit vergeten dat alle christenen geroepen zijn om missionaris te zijn: allen zijn we geroepen om ervoor te zorgen dat Jezus het geloof op aarde vindt. Het geloof in de algoede God, het geloof in de droom van zijn schepping. De droom die van de aarde een wereld maakt waar het goed is om te wonen. Voor alle mensen.
Zusters en broeders, Missiezondag slaat niet alleen op wat er in missielanden gebeurt, nee, het slaat ook op ons, op ons leven. En nu kunnen we zijn zoals die rechter in het verhaal van Jezus: ons niets aantrekken van God of gebod. Of we kunnen zijn zoals die weduwe. Die is niet zo sterk, maar ze blijft wel doorbijten. Laten wij dat ook doen: blijven aandringen in ons gebed, niet opgeven in ons geloof. Ons geloof in God, ons geloof in het leven, in de maatschappij, in de wereld. Alleen als we dat doen, zal Jezus bij zijn komst het geloof op aarde vinden. Amen.