Zusters en broeders,
Dit verhaal over het verraad, het lijden en de dood van Jezus is zowat tweeduizend oud. Tweeduizend jaar … het is zo veraf, en het lijkt ook zo ondenkbaar: een man die op een vreselijke manier ter dood wordt gebracht omdat Hij zichzelf de Zoon van God durft noemen. Maar het lijkt alleen maar veraf en ondenkbaar, want in werkelijkheid is het heel gewoon en van alle tijden, ook van onze tijd. We zien het elke dag gebeuren: mensen die vermoord worden omdat ze anders denken en anders geloven. Die vervolgd worden omdat ze aan het gezag durven twijfelen. Die gemarteld worden omdat ze het wagen op foute dingen van de machthebbers te wijzen. Mensen die gemarteld en vermoord worden omdat ze, net als Jezus, goed willen zijn, goed willen doen, anderen willen helpen, zoeken naar vrede en gerechtigheid. Mensen die gemarteld en vermoord worden omdat ze in Jezus geloven.
We horen het elke dag, en we kunnen alleen maar hopen dat het leven van al deze gemartelde en vermoorde mensen, net als dat van Jezus, zal blijven leven in het leven van anderen. Van mensen die ook goed willen zijn en vredevol, en eerlijk en barmhartig. In zijn brief aan de Filippenzen schrijft Paulus dat Jezus zich vernederd heeft door gehoorzaam te worden tot de dood aan het kruis, en dat God Hem daarom hoog verheven heeft. Laten we bidden dat de hoog verheven Jezus allen wil zegenen en bijstaan die willen leven naar zijn woorden en zijn daden. En laten we ook bidden dat ook wij zouden leven naar zijn woorden en daden, en dat, naar de woorden van Paulus, onze ‘knie zou buigen en onze tong zou belijden, tot eer van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is’. Amen.