‘Sinterklaas maakt ook gelukkig.’
Nee, zusters en broeders, ik ga het niet hebben over de goede Sint, want dat feest is voorbij, en laat ons hopen dat de goede man inderdaad veel kinderen gelukkig heeft gemaakt. Met dat leuke feest heeft de titel dus niets te maken. Ik las hem vorige week in de krant, en hij stond aan de kop van een artikel van een filosoof van de Gentse universiteit. Je weet, een filosoof is iemand die nadenkt over de zin van het leven. Die filosoof had dat dus ook gedaan. Meer specifiek had hij nagedacht over de zin van godsdienst en geloof, en hij was tot het besluit gekomen dat godsdienst niets anders is dan een illusie. En een illusie, dat is een iets waarvan we denken, en op zijn minst hopen, dat het aan de werkelijkheid beantwoordt. Dat is godsdienst dus volgens die knappe Gentse meneer: niets anders dan een illusie. En niet zomaar een gewone illusie, maar een gevaarlijke illusie, want volgens hem kan zo’n godsdienstige illusie erg schadelijk zijn voor de gezondheid. En het blijft daar niet bij, want hij besluit dat het christelijk geloof intellectueel weinig verantwoord is.
Dat is dus weer iets wat we weten: christen zijn is verstandelijk gezien niet verantwoord. Met andere woorden, christenen zijn dommeriken. Weet je wat ik daarvan denk? Dat christenen vooral mensen zijn die leven op hoop, en die zich ook inzetten om die hoop te laten doorschijnen in hun eigen leven en in het leven van de wereld. In de eerste lezing wordt dat bijzonder mooi verwoord. Jesaja heeft het over een nieuwe leider voor alle volkeren. De geest van de Heer zal op hem rusten, de geest van wijsheid en verstand, van goedheid en liefde. Hij zal mensen niet zomaar veroordelen, ,maar hij zal recht verschaffen, en hij zal het opnemen voor de kleinen en de kansarmen.
Het zijn woorden en beelden waarbij we onmiddellijk aan Jezus denken, en dat is helemaal niet schadelijk voor de gezondheid, integendeel, dat is leven in hoop. Hoop op het goede, het betere, want Jezus staat voor liefde, voor vrede, voor gerechtigheid. Daarvoor heeft Jesaja opnieuw heel mooie beelden, dit keer over wolven, panters, leeuwen en beren die vreedzaam samenleven met lammetjes, geitjes en kalfjes. En er gebeurt geen enkel kwaad, niemand zondigt meer, want de hele aarde, alle landen en alle volkeren leven helemaal in Gods liefde.
Het is precies dat heerlijke beeld van liefde, vrede en gerechtigheid dat beantwoordt aan wat Johannes de Doper in het evangelie zegt: ‘Bekeer u, want het Rijk der hemelen is nabij.’ En het Rijk der hemelen, dat is niet het leven na de dood, het leven in Gods eeuwige liefde, maar dat is een wereld waarin mensen niet meer alleen leven voor zichzelf, niet meer als vijanden onder elkaar, niet meer als egoïsten die enkel aan zichzelf willen denken en voor zichzelf willen leven. Nee, dat is een wereld waarin het goed is voor iedereen, zo goed als het getekend in het beeld van Jesaja.
Zusters en broeders, wij zijn geen heiligen, geen volmaakte christenen en geen brave engelen, maar het is goed dat we leven in verlangen en in hoop. Dat we altijd beseffen en geloven dat Jezus onder ons woont, dat God onder ons aanwezig is in onze medemensen en in de wereld. Want allen zijn we door Hem geschapen. Onze hoop, ons verlangen, ons geloof gaat in tegen wanhoop en vertwijfeling, tegen ellende en miserie, tegen zwakte en onmacht, tegen boosheid en wreedheid. Nee, gelovig zijn is niet schadelijk voor de gezondheid, integendeel, het zet ons aan om positief te denken over het leven. En een christen is geen dommerik die ellendig is van de illusies, integendeel, hij is een mens die blijft hopen op het goede, en die zich daar ook wil voor inzetten. En nee, het geloof is geen illusie, maar een kracht en een sterkte in het leven en in de wereld. Door God en met God, door Jezus en met Jezus.
‘Heer Jezus, kom en hoor onze bede, en breng ons liefde en vrede.’ Laat dit onze advent zijn. Amen.