Zusters en broeders,
Vorige donderdag vierden we Jezus’ hemelvaart, volgende zondag vieren we Pinksteren, en vandaag, de zondag tussen die twee feesten in, horen we in de eerste lezing dat Stefanus vermoord wordt, en in het evangelie horen we dat Jezus bidt om eenheid.
Stefanus hoort bij de diakens die door de apostelen aangesteld werden om de giften die ze kregen eerlijk te verdelen. Hij wordt de eerste christelijke martelaar, en zijn dood doet heel sterk denken aan die van Jezus. Hij wordt vermoord omdat hij, vervuld van de heilige Geest, Jezus de Mensenzoon noemt die hij ziet staan aan Gods rechterhand. Maar net als Jezus was hij vooraf al veroordeeld op basis van valse beschuldigingen, en ook net als Jezus bidt hij bij zijn dood dat de Heer zijn moordenaars niet straft, en zijn geest wil ontvangen.
In het evangelie horen we de laatste woorden van Jezus op het Laatste Avondmaal, de avond vóór zijn lijden en dood. We kunnen die woorden dus beschouwen als zijn geestelijk testament. En dat testament bestaat uit een gebed om eenheid. ‘Niet alleen voor mijn apostelen bid Ik’, zegt Hij tot zijn Vader, ‘maar ook voor hen die door hun woord in Mij geloven, opdat zij één mogen zijn zoals Gij, Vader in Mij en Ik in U.’
Stefanus bidt omdat hij vervuld is van Gods Geest, Jezus bidt dat zijn volgelingen één zouden zijn zoals Hij één is met de Vader. En wat doen wij? Wat doet onze Kerk? Zijn ook wij vervuld van de heilige Geest, en zijn wij één zoals Jezus één is met zijn Vader?
Zijn wij zo vervuld van Gods Geest dat we de mildheid en de goedheid van God, van Jezus nastreven? Dat we zoeken naar het goede in onszelf en in onze medemensen? Of leven wij zozeer in de hardheid van onze tijd dat we meegaan met de groeiende onverschilligheid, het grenzeloze eigenbelang, het onklopbare eigen ik, het immense bezit? Beseffen we de wreedheid en de waanzin van onze wereld? De wreedheid van het terrorisme, de waanzin dat het vermogen van de 1 procent rijksten groter is dan het gezamenlijk vermogen van de 99 procent anderen. En om het nog waanzinniger te maken: dat de 62 rijksten samen evenveel bezitten als de 3,5 miljard armsten. Beseffen we dat we in zo’n wereld leven? Een wereld van Panama schandalen, van managers, zangers, sportmensen, filmsterren en ik weet niet hoeveel andere mensen die waanzinnig veel verdienen, en die nooit, of toch maar heel zelden een beetje, maar dan ook een heel klein beetje, delen. De wereld ook van machthebbers die zich zozeer vastklampen aan de macht dat ze niet langer mens willen zijn. Alleen maar macht en rijkdom en geweld. En meer macht en meer rijkdom en meer geweld.
In die wereld leeft ook de Kerk van Jezus. De Kerk die na eeuwen bevelen en heersen nu geleid wordt door een lieve paus die geen heerser wil zijn, maar een dienaar. Een dienaar zoals Jezus. Een dienaar dus vol liefde en vol vrede. Zijn brief over het gezin is daar een heel mooi voorbeeld van: geen harde wetten, geen kille oordelen en strenge veroordelingen, maar woorden vol liefde en vol begrip, zozeer dat ze direct van Jezus kunnen stammen. Van Jezus’ Geest van liefde, van vrede, van respect, van aanvaarding.
En van eenheid. De eenheid waarvoor Jezus bidt. De eenheid die geldt voor alle christenen, of ze katholiek, protestants of orthodox zijn. De eenheid van Jezus en de Vader. De eenheid van liefde en vrede. De eenheid die ons en onze Kerk het goede laat doen, en ook het goede in anderen laat ontdekken, ook al kan dat helemaal anders zijn dan wat we verwachten. De eenheid die ons laat mee leven en mee voelen met anderen. Die ons open maakt voor anderen. Die ons doet vergeven, maar ook vergeving doet aanvaarden als we zelf in de fout gaan. De eenheid die ons aandacht geeft voor anderen, voor armen, voor zieken, voor gehandicapten, en die ons ook doet aanvaarden dat we soms zelf aandacht en hulp nodig hebben. De eenheid die troost geeft in verdriet, en sterkte in pijn. De eenheid die leidt naar Jezus, naar God.
Zusters en broeders, hoever staan wij en onze Kerk in de eenheid waarvoor Jezus bidt? Zijn we gul en vrijgevig in verbondenheid, openheid en begrip, zoals Jezus, zoals God is voor ons? Streven we naar die eenheid die de kern vormt van Jezus’ testament: de eenheid van liefde en van vrede? Laten we bidden dat Gods Geest daarvoor over ons en onze Kerk moge komen. Amen.