- Eerste lezing: Jeremia 38, 4-6.8-10
- Evangelie: Lucas 12, 49-53
‘Vuur ben Ik op aarde komen brengen. Meent gij dat Ik op aarde vrede ben komen brengen? Nee, zeg Ik u, juist verdeeldheid.’
Zusters en broeders, het zijn woorden die we van Jezus niet verwachten, maar ze komen van Hem, dus moeten we erover nadenken. En als we dat doen, weten we dat we ons bij ‘vuur’ geen vernietigende vuurhaard moeten voorstellen, want als aan Johannes de Doper gevraagd wordt of hij de messias is, antwoordt hij: ‘Ik doop u met water, maar Hij die na mij komt, zal u dopen met de heilige Geest en met vuur.’ En wanneer de apostelen na Jezus’ hemelvaart samenzijn, ‘verscheen hun iets dat op vuur geleek, en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Ze werden allen vervuld van de heilige Geest’, hoorden we op Pinksteren. Dat is dus het vuur dat Jezus bedoelt: het vuur van het geloof, dat gesterkt wordt door de heilige Geest.
Het is dat vurige geloof dat verdeeldheid zaait. Dat was al zo in de tijd van Jezus, en het is vandaag niet anders. Want het vurige geloof van liefde en vrede, van goedheid en verdraagzaamheid, van vergeving en barmhartigheid is niet zomaar een akkefietjes waar je eens naar omziet als je tijd en goesting hebt. Nee, het is een geloof dat inzet vraagt, dat bergen verzet, dat standpunten eist, en dat daardoor inderdaad verdeeldheid zaait, want niet iedereen heeft zin in zo’n leven, want dat is niet alleen houden van jezelf, je macht, je bezit, je eigenbelang, maar in de eerste plaats houden van God en van je evenmens.
Velen willen daar dus niet van weten, en dat zorgde van bij het begin voor verdeeldheid, waardoor de machtigen op aarde zich bedreigd voelden. Die dreiging moest vernietigd worden, dus werd Jezus vermoord. Die moord was een voorbode voor wat na Hem zou gebeuren. Al heel vroeg leidde het christendom tot verdeeldheid, zelfs binnen gezinnen. En die verdeeldheid kon zo diep zijn dat ouders hun kinderen en kinderen hun ouders vervolgden en zelfs ter dood lieten brengen omdat ze christen waren. Omdat ze zich dus inzetten voor God, en voor zijn liefde en vrede. Verdeeldheid die vaak tot christenvervolging leidde, want veel Romeinse keizers wilden zelf god zijn, en wilden niet horen van liefde en vrede, omdat ze uit waren op macht, op heerschappij, op onderdrukking, op zelfverheerlijking.
Het is vandaag niet anders. Wellicht werden de christenen wereldwijd zelfs nooit meer vervolgd, uitgewezen, vermoord dan vandaag. In veel landen worden hun kerken in brand gestoken, hun leiders vermoord, hun vrouwen n verkracht, en hun kinderen als slaven verkocht. Waarom? Omdat ze op zoek zijn naar liefde en vrede, omdat ze opkomen en zich inzetten voor kansarmen en voor mensen die uitgestoten worden, omdat ze gerechtigheid willen, omdat ze de vinger leggen op de wonde van ongelijkheid, onrecht, onderdrukking, uitbuiting. Door dat alles botsen ze met de macht die alleen uit is op meer macht, en die alleen maar haat en tweedracht wil zaaien. We zien dat bij de heersers in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Venezuela, Turkije, Iran en nog zoveel andere landen: er is alleen plaats voor haat, racisme en tweedracht, en zeker niet voor liefde, vrede, vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid, die de vrucht zijn van het vuur dat Jezus is komen brengen.
Zusters en broeders, de woorden van Jezus doen ons nadenken. Waar staan wij zelf in het leven? Proberen wij vurige christenen te zijn, of is ons christendom veeleer een wollig akkefietje waar we niet zoveel om geven, omdat we gerust gelaten willen worden, omdat we vooral voor onszelf willen leven, omdat we zeker niet willen tegengewerkt worden in wat we doen en denken, omdat we geen vijanden willen hebben, omdat we niet tegen onze tijd willen ingaan. Een tijd die meer en meer een tijd lijkt te zijn van ieder voor zich, en dat is precies wat Jezus niet wil. Laten we ons dus inzetten om toch te streven naar het vuur van Jezus’ Geest. Amen.