- Eerste lezing: Filippenzen 2, 6-11
- Evangelie Lucas: 22, 39 - 23,56:
Zusters en broeders,
We kunnen in dit verhaal aandacht hebben voor de vele vreselijke dingen die er zich in afspelen: Judas die Jezus verraadt met een kus, Petrus die blijft herhalen dat hij Jezus niet kent, de bewakers die Jezus slaan en bespotten, het volk dat ‘kruisig Hem’ schreeuwt, de soldaten die Hem kruisigen en Hem, net als de omstaanders, bespotten, en er is nog zoveel meer.
Maar beter is dat onze aandacht uitgaat naar wat Jezus zegt en doet in deze vreselijke omstandigheden. ‘Bidt, dat gij niet op de bekoring ingaat’, zegt Hij tweemaal tegen zijn apostelen. De bekoring van alleen aan zichzelf te denken, van de belangrijkste te willen zijn. Tegen zijn Vader in de hemel zegt Hij: ‘Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.’ En wanneer Petrus Hem drie keer verloochent, kijkt Hij hem alleen maar aan. Hij scheldt hem niet uit en verwijt hem ook niets. Dat doet Hij ook niet met de mensen die Hem naar het kruis schreeuwen, die Hem slaan en bespotten, die Hem kruisigen. Integendeel, Hij bidt: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’ En de berouwvolle moordenaar zal vandaag nog met Hem in het paradijs zijn.
Ook tegen ons zegt Jezus dat we moeten bidden om niet in bekoring te vallen. Doen wij dat? En zeggen wij ook: ‘Heer God, niet mijn wil, maar uw wil geschiede’, ook als het ons slecht gaat? En hoe reageren wij als anderen ons kwetsen, bedriegen, kwaad toewensen of kwaad aandoen? Kunnen wij dat ook vergeven, net zoals Jezus?
Zusters en broeders, ‘Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan zijn gelijk zijn aan God. Hij is aan de mensen gelijk geworden, en Hij heeft zichzelf vernederd door gehoorzaam te worden tot de dood aan een kruis.’ Dat zijn woorden van Paulus in de eerste (tweede) lezing. Laten we ons in heel ons doen en denken spiegelen aan deze goddelijke, vredevolle en liefdevolle mens Jezus, Hij die zichzelf vernedert tot de dood aan het kruis. Amen.