- Eerste lezing: Maleachi 3, 19-20a
- Evangelie: Lucas 21, 5-19
Zusters en broeders,
Volgende zondag vieren we ‘Christus, Koning van het heelal’, en dat is de laatste zondag van dit kerkelijk jaar. Dat einde voelen we vandaag al in de lezingen, en het is niet zo mooi wat we horen. ‘Zie, de dag gaat komen, de dag die als een oven brandt’, zegt de profeet Maleachi in de eerste lezing. ‘Alles zal verwoest worden’, zegt Jezus, en daarmee bedoelt Hij ogenschijnlijk de tempel in Jeruzalem, maar wat volgt komt veeleer neer op een verwoesting over heel de aarde. Het lijkt daarbij alsof Jezus het over het einde der tijden heeft, maar dat is niet zo. Hij schetst het beeld van een wereld in crisis door oorlogen, onlusten, vervolgingen, aardbevingen en meer van die vreselijke dingen.
Zoals zo dikwijls lijkt het alsof Jezus het over vandaag heeft. Want we leven inderdaad in een diepe crisistijd. Er is de klimaatverandering met bosbranden, overstromingen, extreme droogtes, hongersnoden en miljoenen vluchtelingen. Er zijn meer aardbevingen dan ooit tevoren. Er is het vreselijke moslimterrorisme en de al even vreselijke IS, Taliban, Al Qaeda en nog zoveel andere moordende moslimfundamentalisten. Er is de oorlog van nazi-Rusland tegen Oekraïne, een oorlog die heel Europa teistert door groeiende armoede. Er is de polarisatie in heel veel landen, waar mensen met getrokken messen tegenover elkaar lijken te staan, gewoon omdat ze andere meningen hebben.
Ook buiten dit alles wordt het leven van velen op de proef gesteld. Gezinnen vallen uit elkaar, ondernemingen gaan failliet, drugs- en drankverslavingen teisteren jong en oud, prijsstijgingen veroorzaken groeiende armoede, onzekerheid schept een klimaat van angst en wantrouwen, en drijft mensen in de armen van leugens, fake news, complottheorieën en sektes. En de Kerk krimpt alleen maar: ‘Er zal een tijd komen dat er geen steen op de andere gelaten zal worden,’ zegt Jezus. Nee, onze kerken zullen geen puinhopen worden zoals de dorpen en steden in Oekraïne, maar ze zullen uit het leven en zelfs uit het geheugen van heel veel mensen verdwijnen.
Wat niet zal verdwijnen is de vertwijfeling. Waarom moet dat allemaal gebeuren? Waarom moet het geloof verdwijnen? Precies daar gaat Jezus tegen in. Blijf geloven in Mij en in mijn Vader in de hemel, zegt Hij, want ‘door standvastig te zijn zult gij uw leven winnen.’
Zusters en broeders, de hedendaagse wereld met al zijn ellende is niet het einde. Immers, elk einde heeft een nieuw begin, en op elke donkere nacht volgt een heldere dag. En dat nieuw begin en die heldere dag is de zekerheid dat God ons nooit in de steek laat. ‘Ik zal u een taal en een wijsheid geven die geen van uw tegenstanders zal kunnen weerstaan of tegenspreken’, zegt Jezus. En die tegenstanders zijn geen vijanden die ons zullen vervolgen. Het zijn ons twijfels, onze lauwheid in de beleving van ons geloof, ons gebrek aan inzet. Laten we ons daartegen verzetten. Laten we dus geen kaal gebrand stoppelveld zijn, zoals Maleachi in de eerste lezing zegt, en ook geen luie nietsdoeners tegen wie Paulus in de tweede lezing uitvaart. Maar laten we ons geloof in woord en daad beleven, want zonder God, zonder Jezus, zijn we niets of niemand. Amen.