- Eerste lezing: Zacharias 9, 9-10
- Evangelie: Mattheus 11, 25-30
Zusters en broeders,
Vandaag lijkt de wereld beheerst te worden door geweld. We denken daarbij natuurlijk aan Poetin, die Oekraïne kapot wil krijgen, maar dat is slechts een begin, want als hij daarin slaagt, zal hij ook andere vroegere Sovjetlanden binnenvallen om ze weer onder de Russische knoet te brengen. Maar Poetin is geen uitzondering, integendeel. Als we de wereldgeschiedenis ook maar een heel klein beetje nagaan, botsen we voortdurend op extreem moorddadig geweld door machtswellust, onderdrukking en onderwerping. We moeten maar denken aan Alexander de Grote die heel Klein-Azië en grote stukken van Indië aan zijn macht onderwierp. Of aan de Romeinen die een wereldrijk uitbouwden rond de Middellandse Zee en ook de helft van Europa tiranniseerden. Of het vreselijke Europese kolonialisme dat in alle andere werelddelen tientallen miljoenen mensenlevens kostte – levens die toch niet telden, want het waren geen blanken. Of de al even moordende machtswellust van Napoleon, Hitler, Stalin, Mao. En we kunnen blijven doorgaan, want geweld en een totaal gebrek aan respect voor een mensenleven lijkt in de genen van veel heersers te zitten.
Hoe totaal anders is Jezus. Hij werd al honderden jaren voor zijn geboorte als de Messias aangekondigd. ‘Juich, Jeruzalem, uw koning is in aantocht, nederig gezeten op een ezel. Hij zal vrede stichten onder de volkeren tot het einde der aarde’, jubelt de profeet Zacharia in de eerste lezing, en zijn lofzang sluit helemaal aan bij de woorden van Jezus in de evangelie. Hij prijst zijn Vader omdat Die zijn boodschap niet aan de rijken en de machtigen, maar aan eenvoudige mensen heeft onthuld. Want anders dan de rijken en de machtigen zijn de eenvoudigen nederig van hart en zijn ze niet uit op macht, maar staan ze open voor liefde, voor vrede, voor gerechtigheid.
Misschien vragen we ons af wie Jezus bedoelt met die wijzen en die verstandigen. Dat zijn de schriftgeleerden en farizeeën die de mensen overdonderen met de 613 geboden en verboden die de joodse wet telt. Alleen wie al die geboden en verboden naleeft, is een gelovige jood. Maar dat is natuurlijk ondoenbaar voor de gewone mens. Waar zou die de tijd halen om die 613 wetten van buiten te leren en er ook naar te leven! Dus resten hem alleen ontgoocheling en schuldgevoel, en ook het gevoel van onmacht om gelukkig te zijn. Het is dus niet verwonderlijk dat Jezus zegt: ‘Kom allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt gaat, want Ik zal u rust schenken.’ En die rust kunnen ze vinden door zijn juk op te nemen. Zijn juk dat geen 613 geboden en verboden telt, maar slechts één gebod, en dat is het gebod van liefde, van vrede, van nederigheid, van gerechtigheid.
Ook ons nodigt Jezus uit om zijn juk van liefde op te nemen, want ook wij gaan onder lasten gebukt. De last van ons werk dat soms te zwaar is. De last van onze gezondheid die niet altijd is wat ze moet zijn. De last van angst en onzekerheid over de toekomst. De last om het wereld van vandaag te verdragen: een wereld van onvrede, van oorlog, van milieu en natuur die op drift zijn, van onzekerheid, van pijn, van twijfel. En ook van ziekte, van ouderdom, van financiële en relatieproblemen. De last van zoveel dingen waar we niet gelukkig mee zijn. Maar ook de last van zelfoverschatting, van hoogmoed, van onszelf soms veel te veel eisen op te leggen.
Zusters en broeders, laten we ons inspannen om het juk van Jezus’ liefde en vrede te dragen. Dat is veel eenvoudiger en het geeft ons veel meer rust dan het juk van deze wereld. Want wat is er mooier en rustgevender dan een leven dat gebouwd is op liefde en vrede. Een leven met een warm hart voor God, voor onszelf en voor onze medemensen. In zo’n leven kan het geluk niet meer stuk. Amen.