- Eerste lezing: Ezechiël 37, 12-14
- Evangelie: Johannes 11, 1-45
Zusters en broeders,
Op deze vijfde zondag in de veertigdagentijd hoorden we een heel sterk evangelie, maar dat hoorden we de voorbije weken ook. De eerste zondag werd Jezus door de duivel op de proef gesteld, maar heel resoluut wees Hij hem af, want Hij wilde alleen de Dienaar zijn van zijn Vader in de hemel. Toen zijn leerlingen aan Hem twijfelden, nam Hij Petrus, Johannes en Jacobus mee naar een berg, en daar zagen ze dat Hij letterlijk licht uitstraalde, en hoorden ze een stem die zei: ‘Dit is mijn Zoon, mijn Welbeminde. Luister naar Hem.’ De derde zondag openbaarde Jezus zich aan de Samaritaanse vrouw als de Messias, de Gezalfde van God de Heer, en noemden haar stadsgenoten Hem de redder van de wereld. Vorige zondag genas Hij een blindgeborene, knielde die man voor Hem neer en zei ‘Ik geloof, Heer.’ En vandaag wekt Hij Lazarus op uit de dood. ‘Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven’, voegt Hij daaraan toe. Maria, de zus van Lazarus, belijdt: ‘Ik geloof vast dat Gij de Messias zijt, de Zoon van God die in de wereld komt.’ Ook veel joden die aanwezig waren bij de opwekking van Lazarus geloven in Jezus.
En zo wordt duidelijk wat al die evangelieverhalen bindt: ze geven gestalte aan Jezus die niet zomaar een mens is, maar de Zoon van God die op de wereld is gekomen om Gods Blijde Boodschap van liefde, vrede en vreugde uit te dragen. In de verhalen komt vaak ook heel sterk het geloof in Jezus tot uiting, niet van de machthebbers, maar van halve heidenen als de Samaritaanse vrouw en haar stadgenoten, de blindgeboren man die genezen werd, en Martha, Maria en veel vrienden van Lazarus. Het is ook duidelijk waarom al die verhalen in dezelfde richting wijzen. Volgende zondag is het Palmzondag en Passiezondag. We zullen dan horen hoe Jezus door Judas voor dertig zilverlingen aan zijn vijanden wordt verkocht, hoe zijn apostelen op de vlucht slaan, en hoe Hij ter dood veroordeeld en als een gemene misdadiger gekruisigd wordt. Het is om dat vreselijk gebeuren te kunnen verwerken dat we vandaag en de voorbije weken hebben gehoord en gezien dat Jezus geen misdadiger is, en geen zwakkeling die zijn lijden en dood machteloos ondergaat. Nee, Hij is de Messias, de Zoon van God, die sterker is dan de dood, want Hij is de verrijzenis en het leven.
Dus rijst de vraag: Hebben wij hetzelfde sterk geloof als die Samaritaanse vrouw, die blindgeboren man, Martha en Maria en al die anderen? Of is ons geloof een hobbelig veld bezaaid met twijfels? Ook tegen ons zegt Jezus: ‘Neem de steen weg’, en daarmee bedoelt Hij de steen van verdriet en ellende door de dood van een geliefde, door tegenslag en ongeluk, door zwakheid en machteloosheid. Maar ook de steen van egoïsme, van eigenbelang, van onverschilligheid. Zoveel stenen die met hun zwaartekracht Jezus’ boodschap van liefde, vrede en vreugde in ons verpletten.
Zusters en broeders, ‘Maak hem los en laat hem gaan’, zegt Jezus wanneer Hij Lazarus uit de dood heeft opgewekt. Ook ons wil Hij losmaken uit de dood van ons soms zwak geloof en onze vaak zwakke inzet om te leven naar zijn woorden en daden van liefde, vrede en vreugde. Terwijl het juist onze kracht zou moeten zijn om mee te gaan met Jezus, wat ons ook overkomt. Laten we dat dus doen: meegaan met Jezus in heel ons doen en denken. Op naar Pasen, naar de verrijzenis van liefde, vrede en vreugde voor onszelf en al onze medemensen. Amen.