- Eerste lezing: Jesaja 9, 1-3.5-6
- Evangelie: Lucas 2, 1-14
Zusters en broeders,
Kerstmis is een heerlijk feest dat ons in heel veel richtingen uitstuurt.
Een van die richtingen leidt ons naar de viering hier in deze kerk, waar we als gemeenschap samen zijn, als uiting van de vreugde om het geloof dat ons verbindt, waardoor we samen kunnen vieren en dank zeggen omdat God ons zozeer liefheeft dat Hij als mens onder ons is komen wonen. Niet om over ons te heersen, om ons te dwingen te doen wat Hij ons oplegt en ons te straffen wanneer we dat niet doen, maar om ons te leren hoe we kunnen worden zoals Hij, dus liefde en vrede. Daarom is Hij onder ons gekomen: dat ook wij liefde en vrede zouden worden.
Die liefde en vrede vieren we vandaag zeker niet alleen in de kerk, maar ook thuis, met ons gezin en onze familie. En als we geen gezin en geen familie hebben of niet meer hebben, kunnen we misschien aan een feesttafel zitten met andere mensen, in een woonzorgcentrum, een ziekenhuis, bij onze buren, of de gemeenschap waartoe we behoren. Er zijn zoveel mogelijkheden om vandaag onze medemensen te ontmoeten en samen te zijn.
En zo komen we in een andere richting die ons door Kerstmis wordt aangewezen, en dat is de weg van openheid voor onze medemensen. Voor mensen in nood, voor mensen die er alleen voor staan, die pech hebben, die te arm zijn om echt te kunnen leven en te eenzaam om te weten wat gezelschap is en wat liefde is. Want zo is God onder ons komen wonen. Hij is niet als machtvorst geboren in een rijke stad en in een nog rijker kasteel, maar als een machteloos kind in een stal ergens in de velden van Bethlehem. Een kind dat zorg nodig had van mensen vol liefde en vrede.
Ook die richting wordt door Kerstmis aangewezen: een weg van vrede. Vandaag leven we in een wereld waarin vrede stilaan meer een woord dan een werkelijkheid dreigt te worden. Een wereld waarin enkele echt gevaarlijke landen samenspannen om hun wil van onvrede aan andere landen op te dringen. Meer en meer doen ze dat met succes, zodat voor miljoenen mensen leven meer en meer een dreigend waagspel wordt.
Zusters en broeders, willen we Kerstmis echt vieren, dan moeten we de wegen gaan die het feest ons aanwijst. De weg van vreugdevol geloof dat we samen ervaren in deze viering. De weg naar het geluk om ons gezin of om de gemeenschap waarin we leven. De weg van aandacht voor onze medemensen, zeker voor mensen in nood en eenzaamheid. En voor alles de weg van liefde en vrede die God zelf ons aanwijst en voorleeft. Ik wens ons allen toe dat Kerstmis ons zulke diepgaande vrede en vreugde mag schenken, niet alleen vandaag, maar alle dagen van ons leven. Amen.