Bezinning bij / surfen naar:
- 1 Koningen 19, 16b.19-21
- Lucas 9, 51-62
Zusters en broeders,
Even aarzelen … nee, het zit er in de lezingen van vandaag niet in. Zelfs een moment met jezelf overleggen lijkt niet toegestaan. Het is te nemen of te laten. Punt uit.
Je merkt het al in de eerste lezing. De profeet Elia heeft van de Heer de opdracht gekregen om Elisa tot zijn opvolger te zalven. Die is op het veld aan het ploegen en wil nog even afscheid nemen van zijn ouders. Elia reageert kwaad: ‘Ga maar terug naar je ploeg en je ossen. Ik heb je niet verplicht me te volgen, hé’? Afscheid nemen van je ouders, ha nee, dat kan niet. Het is te nemen of te laten. Nu! Punt uit.
In het evangelie lijkt Jezus al evenmin tot enig compromis bereid. Iemand die Hem wil volgen, krijgt te horen dat hij dan meteen afstand moet doen van zijn bezit. Een ander, die eerst nog zijn vader wil begraven, schrikt zich wellicht een ongeluk wanneer hij hoort: ‘Laat de doden hun doden begraven’. En tot een derde, die eerst afscheid wil nemen van zijn familie en Hem dan wil volgen, zegt Hij: ‘Wie de hand aan de ploeg slaat, maar omziet naar wat achter hem ligt, is ongeschikt voor het Rijk Gods.’ Veel rek lijkt er in die woorden niet te zitten. Te nemen of te laten. Nu! Punt uit.
Jezus komt hier dus als zeer veeleisend en als zeer radicaal over. Je kunt je zelfs de vraag stellen of Hij niet fundamentalistisch is. Het antwoord op die vraag is nee, want zijn radicalisme is heel gewoon menselijk.We zijn er ons misschien niet van bewust, maar ook wijzelf stellen immers voortdurend zulke radicale eisen, ook wij zeggen geregeld ‘te nemen of te laten’, en we vinden dat heel normaal. Neem onze relatie: wat we elkaar beloven wanneer we trouwen, is heel erg resoluut. We zeggen immers : ‘lk wil je man (of vrouw) zijn en ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid, al de dagen van mijn leven.’ Dat is echt wel resoluut, nietwaar? Evenzeer te nemen of te laten als wat Jezus van ons vraagt. Niet: ‘Ik wil je een beetje trouw zijn, en ik zal zo nu en dan een beetje voor je zorgen, en ’t is maar voor een tijdje’, nee, het is echt heel radicaal wat we elkaar beloven en ook van elkaar eisen.
Onze relatie is niet het enige voorbeeld, integendeel, ons dagelijks leven is vol van zulk radicalisme. Van een dokter eisen we dat hij de juiste diagnose stelt en ons geneest, van een bankier dat hij ons geld goed beheert, van een vakman dat hij degelijk werk aflevert, van een garagist dat hij ons een goede auto verkoopt die hij nadien perfect onderhoudt. Ik zou nog een hele tijd zo kunnen doorgaan, want ons leven hangt echt aan elkaar van ‘te nemen of te laten’. En wat doen we als daar niet aan voldaan wordt? Dan houden we het voor bekeken. Als in een relatie een van de partners over zijn schouder kijkt – en je weet wat ik daarmee bedoel – , dan loopt de relatie gegarandeerd op de klippen, en als onze dokter niet voldoet aan wat wij verwachten, gaan we naar een andere. Als ons geld niet rendeert zoals we dat willen, versassen we het gewoon naar een andere bank, en als onze auto of onze garagist niet voldoet, kopen we de volgende keer een ander merk. Want we zijn echt heel resoluut in onze eisen: te nemen of te laten. Punt uit.
Jezus stelt ook zeer hoge eisen, maar toch heb ik liever met Hem dan met onszelf te doen. Hij laat ons immers niet vallen wanneer we niet aan zijn eisen beantwoorden. Je kent het verhaal van de overspelige vrouw. De schriftgeleerden, en dat zijn dus mensen, eisen dat ze gestenigd wordt, maar Jezus redt haar van de dood en zegt gewoon: ‘Ik veroordeel u niet. Zondig voortaan niet meer.’ Of neem Petrus: drie keer verraadt Hij Jezus bij diens lijden, en toch vindt Die hem nadien goed genoeg om zijn Kerk te leiden. Het zijn maar twee voorbeelden, maar je weet dat het evangelie er vol van is. Jezus is immers altijd bereid de grenzen te verleggen.
Zusters en broeders, de eisen die Jezus stelt, zijn inderdaad erg radicaal, maar anders dan wijzelf laat Hij ons niet vallen wanneer we eens over onze schouder kijken. Integendeel, ook daar, aan de andere kant van onze schouder, zullen we Hem ontmoeten en wil Hij met ons meegaan en onze gids zijn naar de veilige wegen van Gods liefde en barmhartigheid. Want Hij blijft effectief bij ons zijn in goede en in kwade dagen. Weet je, het besef dat we voor God niet perfect hoeven te zijn, is voor ons een hele geruststelling. Amen.