Bezinning bij / surfen naar:
- Jesaja 49, 3.5-6
- Johannes 1, 29-34
Kerstmis ligt alweer drie weken achter ons, en in de liturgie van die periode werd er telkens over Jezus gesproken. Op kerstnacht brachten engelen aan enkele herders de boodschap dat hun Redder geboren was. Op het feest van de Openbaring werd Hij door een ster aan wijzen uit het oosten kenbaar gemaakt. Vorige week vierden we zijn doop, en dit keer werd Hij door God zelf geopenbaard. Zijn Geest daalde over Hem neer, en een stem uit de hemel sprak: ‘Dit is mijn geliefde Zoon. In Hem vind ik vreugde.’
Vandaag getuigt Johannes opnieuw over dat doopsel. Johannes wordt hier niet voorgesteld als de dreigende profeet die we in de adventstijd hebben ontmoet, maar als de getuige van het nieuwe dat God met de mens voorheeft. Vol vuur vertelt hij dat Gods Geest over Jezus neerdaalde. En hij knoopt daar twee conclusies aan vast: vooreerst dat Jezus het Lam Gods is dat de zonden van de wereld wegneemt, en verder dat Jezus de Zoon is van God. En dat zijn meteen zeer diepgravende woorden.
Jezus, de Zoon van God, is dus ook het lam dat de zonden van de wereld wegneemt. De jubel om zijn geboorte is pas voorbij, en er wordt al vooruitgeblikt op zijn dood. Want als Hij het lam is dat de zonden wegneemt, dan zal Hij ook geofferd worden. Hij zal naar de slachtbank worden geleid, en zoals de profeet Jesaja voorzegt: Hij zal daarbij niet protesteren en geen lawaai maken. In stilte zal Hij zijn lot ondergaan.
In stilte … In het laatste nummer van Kerk & leven van 2010 las ik een interview met Marcel Braekers, de provinciaal van de Vlaamse dominicanen. Heel open vertelt hij onder meer over zijn twijfels als jonge novice in de jaren 60. Net als zoveel anderen had hij eraan gedacht uit te treden. Maar hij had het niet gedaan, onder meer door zijn kennismaking met het werk van Meester Eckhart, een Duitse dominicaan uit de dertiende, veertiende eeuw. Die zei dat je God overal kunt ontmoeten, maar toch kun je alleen maar zwijgen over Hem. Alleen in de stilte kan God ons raken. Hij kan maar in onze ziel geboren worden, als wij Hem daar zelf ruimte voor geven.
Zwijgen over God, niet doen alsof we Hem kennen, de stilte scheppen waarin Hij in ons kan geboren worden. Toen ik dat las, dacht ik: Als we dat eens zouden leren: het stil maken in onszelf en ruimte geven aan God. Ik weet het, dat klinkt heel theoretisch, maar ik ben er zeker van dat we allemaal zulke momenten kennen. Je bent op wandel, je komt voorbij een kapelletje en je vertoeft er even. Of je loopt een kerk binnen en je bent er helemaal alleen. Je steekt een kaarsje aan, en je zit daar. Gewoon zitten, niet denken, niet bidden, niet vragen. Alleen maar genieten van het gevoel bij God te zijn. Alleen maar luisteren naar je eigen hartslag en kijken naar God, naar Jezus op het kruis. Ruimte maken voor Hem. Misschien doen we dat te weinig. Misschien willen we God veel te veel naar onze hand zetten: ‘God, doe dit of dat voor mij.’ Zo bidden we wellicht. Maar als we het stil zouden maken in onszelf, zouden we misschien horen hoe we God echt in ons leven, in ons gezin, in onze parochie kunnen laten binnenkomen.
Als we dat eens zouden leren. En als ook onze Kerk dat eens zou leren: zwijgen en luisteren, en God laten spreken. Dan zouden er vanuit Rome en Mechelen alleen maar woorden van liefde en vrede opklinken. Er zouden geen woorden meer klinken die niet van God kunnen komen, omdat ze helemaal ingaan tegen alles wat Jezus zegde en deed. Woorden die mensen veroordelen omdat ze niet passen in het kader dat door Rome wordt opgelegd. Of woorden die een dodelijke ziekte een vorm van gerechtigheid noemen. Alsof een dodelijke ziekte ooit rechtvaardig kan zijn! Alsof Jezus ooit zulke woorden heeft gesproken!
In het evangelie zegt Johannes ten slotte ook dat Jezus doopt met de heilige Geest. Je weet, de Geest is maar één keer met gedruis gekomen, en dat was op het eerste Pinksterfeest, toen Hij over de apostelen neerdaalde. Nadien heeft Hij altijd in stilte gewerkt, heeft Hij in stilte mensen bezield, geleid en begeleid. In stilte, omdat daarin God ontmoet kan worden. Omdat daarin God in mensen kan groeien.
Zusters en broeders, laten we ons openstellen voor die stilte waarin we God kunnen ontmoeten. Geen lawaai en geen betweterij over God, maar nederig zwijgen, zodat we naar Hem kunnen luisteren, zodat Hij in ons kan groeien, zodat we betere mensen kunnen worden. Amen.