Bezinning bij / surfen naar:
Gods wegen zijn wonderbaar.
Zusters en broeders, het is een spreuk die we allen kennen, maar voor mij heeft ze een speciale bijklank, omdat mijn vader ze nogal eens gebruikte. Dat deed hij zelden in religieuze zin; hij gebruikte ze gewoon voor situaties en dingen die onbegrijpelijk of onverklaarbaar waren. Mocht hij nu nog leven en met de computer kunnen werken, dan zou hij zijn spreuk zeker aanpassen: Gods wegen zijn wonderbaar, maar die van de computer zijn nog veel wonderbaarlijker, en waarschijnlijk zouden alle computergebruikers hem gelijk geven.
Maar goed, geen computer dus, alleen maar de oorspronkelijke spreuk: Gods wegen zijn wonderbaar. Dat geldt zeker voor het evangelie van vandaag. Hoe kun je anders verklaren dat enkele heidense wijzen have en goed achterlaten, en met een ster als gps op zoek gaan naar de koning van de Joden? Hoe komt het dat zij die ster wél zien, en de Joodse hogepriesters en schriftgeleerden niet? Erger nog, diezelfde Joodse beterweters weten dat de koning van de Joden volgens de Schriften in Betlehem geboren is, en toch verroeren geen vin, terwijl ze toch al eeuwenlang op de Messias wachten. Dat is niet uit te leggen. Hier kun je alleen maar zeggen: Gods wegen zijn wonderbaar.
Maar die wijzen, wie zijn ze eigenlijk? Ik denk dat ze symbool staan voor de zoekende mens. En wat zoekt de mens? Ik denk in de eerste plaats geluk, maar niet iedereen ziet dat op dezelfde manier. Voor sommigen bestaat het in rijkdom en comfort, voor anderen in een avontuurlijk leven of een leven dat één grote fuif is. Hun geluk lijkt nogal sterk op zichzelf gericht. Anderen zoeken het geluk meer in hun medemens. Hun inzet voor die medemens via hun beroep, vrijwilligerswerk, ontwikkelingshulp of noem maar op, maakt hen gelukkig. Dikwijls laten ze, net als de wijzen, hun zekerheden los en gaan op weg. Ze doen dat zelden alleen, maar maken deel uit van een vereniging, een gemeenschap.
Ook de wijzen trokken er niet alleen op uit, ze deden dat samen. Zo hebben ze steun aan elkaar. Zo is ook geloven: het is niet alleen een persoonlijke relatie met God, maar ook gemeenschap vieren en gemeenschap zijn. Vandaag zeggen veel mensen: Om christen te zijn moet ik niet naar de mis gaan en heb ik geen Kerk en parochie nodig. Wel, ik denk dat ze zich vergissen. Jezus deed alles in gemeenschap met zijn apostelen en volgelingen; moeten wij dan anders willen doen? En ik denk ook dat, als het contact met het Woord van God verloren gaat, als er niet meer gevierd wordt en er geen gemeenschap meer is, dat het geloof dan snel verschrompelt tot een vage verwijzing naar ‘iets’ in plaats van naar Iemand. Ik denk ook dat het zoeken en de trouw dan verloren gaan.
Want ook dat leren de wijzen ons: dat we niet mogen opgeven. Als de ster boven Jeruzalem verdwijnt, vragen ze zolang in het rond tot ze weten waar ze moeten zijn. Ze zijn trouw aan hun doel, en dat is Jezus vinden. En als ze Hem gevonden hebben, zijn ze andere mensen geworden. Dat wordt gesymboliseerd in de andere weg die ze nemen om naar huis te gaan. Ze bewandelen letterlijk nieuwe wegen. Immers, de ontmoeting met Jezus heeft hun de ogen geopend voor het feit dat God zich niet in rijkdom en macht met de mens heeft verbonden, maar in liefde, vrede, nederigheid en trouw.
Zusters en broeders, het nieuwe jaar is pas een dag oud, dus we kunnen elkaar nog van harte het allerbeste wensen voor de weken en maanden die voor ons liggen. We denken daarbij aan gezondheid – want dat is altijd het eerste wat we elkaar toewensen – en aan geluk. Wel, ik zou ons allen willen toewensen dat in dit nieuwe jaar Gods wegen voor ons even wonderbaar zouden zijn als ze dat waren voor de drie wijzen. Zij zochten en vonden omdat ze in hun ster bleven geloven, ook toen die opgeslokt leek door de duisternis van Jeruzalem. Ze gaven niet op, ze bleven trouw aan hun droom, en zo konden ze Jezus ontmoeten en andere, betere mensen worden. Dat is wat ik ons allen toewens: dat we Jezus zouden ontmoeten. Nee, ik denk niet aan mirakels of zo, wel aan liefde en geloof, trouw en vrede, en ook doorzetting als alles tegenzit. En is dat niet precies geluk: leven in liefde en geloof, trouw, vrede en doorzetting?
Ik wens u en mezelf van harte een zalig en gelukkig Nieuwjaar toe. Mogen Gods wegen op een aandoenlijke wijze wonderbaar zijn voor ons allen. Voor ons als mens en als Kerk. Amen.