Zusters en broeders,
Weet je nog dat Jezus de eerste zondag van de advent zei: ‘Wees waakzaam’, en Hij herhaalde dat vier keer. Ik denk dat we weten dat Hij ons daarmee oproept om zijn weg te gaan, en dat is de weg van zijn blijde boodschap, de weg die God zelf wil gaan. Over die weg heeft ook Jesaja het in de eerste lezing. Hij zegt: “De Heer God heeft mij gezalfd om aan de armen de blijde boodschap te brengen. Hij heeft mij gezonden om gebroken harten te genezen, om aan gevangenen hun vrijlating, en om aan iedereen het genadejaar van de Heer aan te kondigen.” Dat zijn heel mooie woorden, waar we ons best bij afvragen wat wij er zelf van terechtbrengen. Brengen wij inderdaad de blijde boodschap aan de armen? Hebben wij hart en oor voor mensen die opgesloten zitten in zichzelf, in de miserie waarin ze leven, in een leven zonder zin en zonder toekomst? Verkondigen wij het genadejaar van de Heer door, zoals Johannes het in het evangelie zegt, zijn weg recht te maken, en dat is de weg van liefde, vrede en gerechtigheid? Brengen we daar iets van terecht?
Vandaag is het de derde zondag van de advent, en dat is traditioneel de dag waarop Welzijnszorg bijzondere aandacht krijgt. En Welzijnszorg, dat is proberen meewerken aan de weg van de Heer. Zoals altijd toont Welzijnszorg aan dat de weg die we gaan zeker niet recht is, omdat er veel te veel rechteloosheid is. Dat blijkt alleen al uit de almaar groeiende groep armen. Is iedereen wel beschermd tegen armoede? vraagt Welzijnszorg dus. Spijtig genoeg is het antwoord op die vraag: ‘Nee, bijlange niet’, want momenteel leeft in ons land 15 % van de bevolking onder de armoedegrens. In absolute cijfers komt dat neer op 1,6 miljoen mensen, en ik denk dat we bij zo’n aantal serieus moeten bij slikken. 1.6 miljoen mensen die in ons rijke land in armoede leven! Dat is vreselijk, en het wordt nog veel vreselijker als blijkt dat 25 % van de kinderen in die armoedegroep leven. 25 %! Dat is dus 1 op 4 kinderen in zware armoede.
Hoe kan dat nu in een land met zo’n goed sociaal systeem? Een systeem waarvoor onze ouders en voorouders het beste van zichzelf hebben gegeven om het tot stand te brengen? Wel, misschien ligt de oorzaak in het systeem zelf: het is zo sterk uitgebouwd dat alleen mensen die het echt goed kennen doorheen de muren raken die het systeem omringen. Maar eenvoudige en beperkte mensen kennen die wegen niet. Ze zakken dus elke dag dieper in de put waarin ze gevangen zitten, omdat ze de hulp niet krijgen waar ze recht op hebben. Misschien kunnen we ons daarbij zelf eens afvragen hoe wij ons zouden voelen als we in zo’n diepe ellende moesten leven, met om ons heen de kansen van alle anderen. Kansen waar we zelf ook recht op zouden hebben als we maar wisten hoe, en als we maar geholpen werden, al was het maar een beetje.
Zusters en broeders, laten we dus echt proberen te doen wat de Heer ons vraagt, en dat is de blijde boodschap verkondigen aan armen. We kunnen dat indirect doen door intens en oprecht mee te vieren en mee te bidden. Maar we kunnen dat direct doen door onze bijdrage straks in de collecte. Niet met een koperen muntje, maar met een echte, een waardige bijdrage voor hulp aan mensen in nood. En we kunnen dat ook doen door de petitie van Welzijnszorg te ondertekenen. Daarin worden drie dingen gevraagd. Vooreerst dat iedereen een inkomen boven de armoedegrens krijgt. Vervolgens dat er automatisch hulp is voor iedereen die daar recht op heeft. En ten slotte dat er een goede dienstverlening is voor al wie steun zoekt. Drie eisen van Welzijnszorg die we zeker moeten ondertekenen. Immers, we geloven allen dat iedereen recht heeft op een goed en gezond leven, op een goede baan, op degelijk onderwijs, op een leefbaar huis en op nog zoveel andere dingen die we vanzelfsprekend vinden. Laten we ons als oprechte christenen inzetten voor dat recht van alle mensen. Laten we dus waakzaam zijn, en de weg van Jezus, de weg van de Heer gaan. En dat is de weg van liefde, vrede en gerechtigheid voor iedereen. Amen.