- Eerste lezing: Micha 5, 1-4a
- Evangelie: Lucas 1, 39-45
Zusters en broeders,
Vandaag is het de laatste zondag van de advent, dus is Kerstmis nabij, en dat horen we in het evangelie. Daarin bezoekt Maria haar nicht Elisabeth, en dat mondt uit in een ontmoeting vol verlangen en verwachting. De oude Elisabeth, die tegen alle verwachtingen in zwanger is, zingt haar vreugde uit en prijst haar jonge nichtje Maria, die geloofd heeft dat de belofte van de Heer in vervulling zal gaan.
Verlangen en verwachting: wij kennen die gevoelens, want wij verlangen en verwachten enorm veel van ons leven. Niet nu en dan, maar elke dag, en we stellen daar ook vragen bij. Zal het goed weer zijn? Zal ik vandaag kunnen doen wat ik zo graag zou doen, maar wat nog nooit gelukt is? Kan ik vandaag eindelijk kopen waar ik al zolang naar verlang? Zal ik me beter voelen dan gisteren? Zal mijn man, mijn vrouw, zal ikzelf genezen? Zal er mij vandaag eindelijk iemand komen bezoeken? Een berg vol verwachtingen, vol hoop, vol verlangen.
In de eerste lezing doet de profeet Micha in dat opzicht een enorme belofte: in Bethlehem zal iemand geboren worden die bekleed is met de kracht van God en die als een herder het volk zal weiden. Dat volk zal veilig wonen, want zijn macht zal reiken tot aan het uiteinde van de aarde. En hij zal een man van vrede zijn.
Een man van vrede …wij weten dat veel van onze verwachtingen niet ingelost worden en dat bijlange niet elke dag barst van aangename gebeurtenissen en mooie herinneringen. Want we leven in een wereld vol problemen, en in een werkelijkheid die vaak ver af is van vrede. Vrede in onszelf, in ons gezin, in onze buurt, in de kerk, in de wereld. Vrede die elke dag op de proef wordt gesteld, zowel in ons privéleven als in de maatschappij. Vrede waar we in elke viering voor bidden en die we elkaar ook toewensen, maar waar we misschien veel te weinig voor doen. Misschien stellen we er ons zelfs veel te weinig vragen bij. Doen we genoeg voor de vrede in ons gezin en in onze omgeving? Of is vrede veeleer een wensdroom dan een echte inzet? En is elk probleem misschien altijd de schuld van iemand anders? Hoe gemakkelijk de vrede met voeten wordt getreden zien we al een hele tijd in de vaak heel vijandige reacties op maatregelen tegen covid-19.
Hij zal een man van vrede zijn: dat zijn de verwachtingen van de profeet Micha, en dat zijn ook onze verwachtingen: Jezus zal een man van vrede zijn. Maar wat verwachten wij in dat verband echt van God en van Jezus? Is Hij een heerser die alles zelf doet en die ons dwingt te doen wat Hij wil, of vraagt Hij van ons dat wij ook in moeilijke tijden meewerken aan een wereld van vrede? Zijn wij dus mensen van vrede?
Zusters en broeders, vrede is niet zomaar een woord, nee, vrede bepaalt de kern van ons bestaan als mens. Op Kerstdag zullen we horen dat de engelen Gods lof zingen. ‘Eer aan God in de hoge, en vrede op aarde voor alle mensen die Hij liefheeft.’ Het zijn ook de eerste woorden van Jezus na zijn verrijzenis. ‘Vrede zij u’ wenst Hij zijn angstige leerlingen toe. Vrede wensen ook wij elkaar in elke viering toe. Laten we bidden dat het niet bij een wens zou blijven, maar dat wij nooit een andere weg zouden gaan dan de weg van vrede. De weg van God die alleen maar liefde en vrede is. Laten wij dus echt mensen van vrede zijn, in navolging van Jezus die een man van vrede is. Amen.