- Eerste lezing: Jesaja 60, 1-6
- Evangelie: Matheus 2, 1-12
‘Sta op, laat het licht u beschijnen, Jeruzalem, want de Zon gaat over u op en de glorie van de Heer begint over u te schijnen.’
Zusters en broeders, zo begint de eerste lezing. Daarin zingt Jesaja zijn vreugde uit omdat de Israëlieten mogen terugkeren uit de Babylonische ballingschap. En dat is iets waar wij alleen maar van kunnen dromen, want ook al leven we niet in ballingschap, de toestand waarin we leven doet er wel aan denken. Er is de opwarming van de aarde, met alsmaar meer overstromingen, bosbranden, droogtes en verschroeiende hitte. Er zijn de oorlogen waarin Palestina en Oekraïne de moordzucht van Israël en Rusland moeten ondergaan. Er zijn de miljoenen vluchtelingen zonder huis en zonder thuis, er is de groeiende eenzaamheid, de polarisering, de onwil om met elkaar om te gaan. Dit leidt allemaal tot een groeiende onzekerheid en een al even groeiende kloof tussen mensen en volkeren onderling.
Hoe anders is dat met de Wijzen. Zij komen uit het oosten, behoren niet tot het Joodse volk, maar zien wel de ster die ze moeten volgen. De ster die hen naar de pasgeboren koning van de Joden zal brengen, die ze willen huldigen en vereren. Zien wij ook een ster die ons tot zulk geloof brengt? Nee, geen tv-ster, geen vedetten-ster, maar een ster die ons naar Jezus leidt, die ons naar onze medemensen leidt en ons leert om mee te lachen en mee te wenen met hen. Een ster die een luisterend oor en een blik van liefde en vrede in ons doet groeien. Volgen wij zo’n ster? En zijn we, net als de wijzen, bereid dingen achter ons te laten om de ster te volgen? Zij lieten alles achter om Jezus te vinden. Doen wij dat ook? Of is onze zoektocht gestopt, nu Kerstmis voorbij is?
De wijzen tonen ons nog een ander weg aan. Wanneer ze in een droom gewaarschuwd worden voor Herodes, keren ze langs een andere weg terug naar huis. Doen wij dat ook als er gevaar dreigt? Als we tot de vaststelling komen dat we niet de juiste weg volgen? Als we zien dat we de weg van egoïsme, eigenbelang en onverschilligheid volgen in plaats van de weg van liefde, vrede en zorg voor onze medemensen? En ook de weg van geloof in God en hoop op een betere wereld waaraan we kunnen meebouwen.
Zoals zo dikwijls moeten wij ons dus afvragen wie wij zijn in het verhaal. Zijn wij de hogepriesters en schriftgeleerden die zeer goed weten waar die koning geboren is, maar die er niet eens aan denken Hem te bezoeken, laat staan Hem te huldigen en te vereren? Zijn we misschien inwoners van Jeruzalem die ongerust zijn als ze over de geboorte van die koning horen? Zijn we Herodes, die die pasgeboren koning alleen wil bezoeken om hem te vermoorden? Of spannen we ons in om de wijzen uit het oosten te zijn die op zoek zijn naar de koning van geloof, hoop en liefde? Laten we ons leiden door Gods ster van het licht van liefde, vrede en gerechtigheid? En vragen we de weg als we hem niet vinden? Luisteren wij naar andere mensen? Luisteren wij naar de boodschappen in de Bijbel? En aanvaarden wij dat God niet te vinden is in rijkdom en in macht, maar in eenvoud, nederigheid, liefde en vrede?
Zusters en broeders, het verhaal van de wijzen uit het oosten is een verhaal dat helemaal past in deze tijd. Het is de eerste zondag van het nieuwe jaar, en zoals altijd hopen we dat dit een goed jaar zal worden. Een jaar dat alleszins beter is dan het voorbije jaar. Wel, in dit verhaal wordt ons de juiste weg aangewezen om aan zo’n beter jaar mee te werken. Wat zou het goed zijn als we die weg opnamen in onze goede voornemers, en wat zou het nog beter zijn als we ons echt zouden inspannen om ook werk te maken van die goede voornemens. Ik hoop dat we ons allen inspannen om zo een zalig en gelukkig nieuw jaar tot stand te brengen. Amen.